|
|
 |
|
|
p r z e d s t a w i a
J O R Y V I N I K O U R
k l a w e s y n i s t a Zwycięzca Międzynarodowego Konkursu im. Wandy Landowskiej w Warszawie (1993 r.) |
||
|
Jory Vinikour uważany jest za jednego z najwybitniejszych klawesynistów swojej generacji. Urodził sie w Chicago (USA). Z wyboru jest mieszkańcem Paryża, dokąd jako stypendysta Fundacji Fulbrighta przyjechał na studia u Huguette Dreufus i Kenneth Gilbert. Zdobycie pierwszych nagród na Międzynarodowym Konkursie im. Wandy Landowskiej w Warszawie w 1993 r. i na festiwalu Praska Wiosna w 1994 r. ułatwiło mu drogę do międzynarodowej kariery jako znakomitego wykonawcy repertuaru zarówno barokowego, jak i współczesnego.
Jory Vinikour koncertował jako solista m.in. z takimi orkiestrami jak Orchestre de la Suisse Romande, Philharmonie de la Radio France, Netherland Chamber Orchestra (w Concergebouw), Moskiewska Orkiestra Kameralna, Orchestre de Chambre de Lausanne, Orkiestra Symfoniczna MDR (w lipskim Gewandhaus), pod dyrekcją dyrygentów jak Marc Minkowski, Armin Jordan, Constantine Orbelian, Fabio Luisi, Gordan Nikolic, Martin Haselboeck. Wśród artystów, z którymi współpracował jako ceniony akompaniator, znajdują się m.in. legendarny mezzosopran Anna Sofie von Otter (liczne koncerty w Szwecji, Norwegii, Hiszpanii, Francji i w mediolańskiej La Scali), światowej sławy polska śpiewaczka Ewa Podleś, słynny lutnista Jakob Lindberg, Magdalena Kozena, Helene Delavanault, David Daniels, Marijana Milanovic, Christine de Chimay. Z recitalami występował Jory Vinikour m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku oraz w wielu miastach Ameryki i Europy, a także w RPA i na Tajwanie. Jako wykonawca continuo współpracuje przede wszystkim ze słynnym zespołem muzyki dawnej „Les Musiciens du Louvre” oraz z Operą Paryską, a także m.in. z Netherlands Opera, Opernhaus Zurich (przedstawienia m.in. z Cecilią Bartoli), festiwalami w Salzburgu i Glydenbourne. Jory Vinikour jest też cenionym pedagogiem (m.in. Austriacka Akademia Baroku).
Szeroki zakres aktywności koncertowej Jory Vinikoura obrazują liczne, obdarzane wieloma nagrodami i wyróżnieniami, nagrania solowe i ze znamienitymi artystami, dla takich firm jak m.in. EMI, Deutsche Grammophon, Decca, Virgin Classics, Delos, Erato:
nagrania J.Vinikoura jako solisty: - Jory Vinikour in Recital (Delos, 2005) - Bernard de Bury: Les Quatre Suites pour clavecin (BNL Bernard Neveu, 2005) - Frank Martin : Petite Symphonie Concertante z Orchestre de Chambre de Lausanne, dyr. Armin Jordan (Suisse Romande, 2004) - Music for a While - Italian and English songs of the 17th century z Anne Sofie von Otter (mezzosopran) i Jakobem Lindbergiem (lutnia) (Deutsche Grammophon, 2004) - Johann Sebastian Bach : Goldberg Variations (Delos International, 2001) - Johann Sebastian Bach : Toccatas (Mandala/Harmonia Mundi, 1999) - Chaconne - Chaconnes et passacaglias pour le clavecin entre 1634 et 1978 (Consonance, 1997) - Jacques Duphly : La Boucon (Angel/EMI, 1995)
nagrania J. Vinikoura jako wykonawcy continuo: - Musica proibita: Caldara, Scarlatti, Haendel (Arie) z Cecilią Bartoli i Les Musiciens du Louvre, dyr. Marc Minkowski (Decca 2005) - Gluck : Armide, Iphigénie en Tauride, Orfée z Les Musiciens du Louvre, dyr. Marc Minkowski (Deutsche Grammophon, 2003) - Ariodante, Messiah, Giulio
Cesare - Arias from Orlando and Rinaldo z Ewą Podleś i Moskiewską Orkiestrą Kameralną, dyr. Constantine Orbelian (Delos International, 2001) - Haendel: Il Allegro, il Penseroso, ed il Moderato z l’Ensemble Orchestral de Paris, dyr. John Nelson (EMI 2000) - Mozart : Don Giovanni z Mahler Chamber Orchestra, dyr. Daniel Harding (Virgin Classics 1999) - Rossini : L’Inganno felice z Les Musiciens du Louvre, dyr. Marc Minkowski (Erato, 1996) - Rameau : Les Grands Motets z Les Arts Florissants, dyr. William Christie (Erato, 1994)
CHRISTIAN SCIENCE MONITOR, 16 grudnia 1994: (Igor Kipnis:) „Słuchanie klawesynu jest rodzajem sztuki samej w sobie. Gra Vinikoura czyni ten wysiłek sowicie wynagrodzonym: artysta nasyca swoje wykonania własną indywidualnością i osobistymi emocjami, kreuje doznania w najlepszym tego słowa znaczeniu”
CHICAGO TRIBUNE, grudzień 2001: „Vinikour łączy przemyślane artystyczne rzemiosło z pełną życia wyobraźnią, czyniąc swe wykonania bardzo świeżymi w odbiorze”
LEIPZIGER ALLMANACH, 5 stycznia 2003: „Jory Vinikour zachwycił publiczność błyskotliwą wirtuozerią i intensywnością artystycznego wyrazu. Zarówno w dialogach z orkiestrą, jak i w rozbudowanej kadencji dominowała jego wspaniała osobowość artystyczna, co publiczność nagrodziła wielką owacją”
RUCH MUZYCZNY, 6 lipca 2008: “Artysta wybitny, obdarzony nieprzeciętną wyobraźnią i wspanialym warsztatem. Ma bardzo wiele do zaoferowania – przede wszystkim nienaganną technikę i biegłość, dzięki którym bez wysiłku czaruje publiczność brawurowymi figuracjami w każdym rejestrze instrumentu. Jest to zarazem wirtuozeria bardzo inteligentna, wykorzystująca każdą okazję, by zaskoczyć słuchacza nagłą zmianą charakteru i kolorytu muzyki, podkreślić wybraną myśl, wprowadzić nietypowy ornament. (...)Utwór Royera w ujęciu Vinikoura aż kipiał wewnętrzną ekspresją i wielobarwnością, intrygował zmienną harmoniką i rozplanowanym w szerokiej skali brzmieniem (...)wbudzając prawdziwy zachwyt publiczności.”
RUCH MUZYCZNY, 27 grudnia 2009: “Wizja Vinikoura jest pełna wielkiej energii, motoryki, brawury(...). Szczególne wrażenie robi bogata ornamentyka i artykulacja, ciekawie różnicowana stosownie do kontekstu(...). W tym wykonaniu ozdobniki są nie 'dodatkiem' do tekstu, lecz jego integralnym, organicznym składnikiem”
Jory Vinikour na YOUTUBE
Opracowanie: Biuro Koncertowe Jacek Nędzyński Artists Management. Prawa autorskie zastrzeżone. Komercyjne wykorzystanie tekstu dozwolone pod warunkiem podania źródła.
|
||
